“आम्हा सोयरी वृक्षवल्ली वनचरे। पक्षी ही सुस्वरे आळविती”
वृक्षाचे नाव एकताच, एकच गाणे आठवते परंतु आज हे फक्त गायनातच शिल्लक राहले आहे. निसर्ग आणि पर्यावरण हेच जीवनाचे आधार आहेत . परंतु आज हे फक्त गायनातच शिल्लक राहले आहे. निसर्ग आणि पर्यावरण हेच जीवनाचे आधार आहेत. वृक्ष नाही तर जीवन सुद्धा नाही.
Related Posts :
“वृक्षला मारावेना, वृक्ष देतो जीवनदाना.”
वृक्ष नष्ट झाले तर
वृक्ष हे केवळ झाड नाहीत तर ते आपल्या पृथ्वीमातेचे फुप्फुस आहेत. ती जशी आपल्याला शुद्ध हवा पुरवते तशीच वृक्ष आपल्याला शुद्ध ऑक्सिजन देतात. पण आजच्या या २१व्या शतकात संपूर्ण जगात विकासाच्या नावाखाली अनेक झाडे तोडली जात आहेत. काळाच्या ओघात वाढत्या लोकसंख्येमुळे आणि स्वार्थामुळे वृक्षांची संख्या झपाट्याने कमी होत चालली आहे. याचा विचार केला तर मनात एकच प्रश्न निर्माण होतो – वृक्ष नष्ट झाले तर…?
वृक्ष नष्ट झाल्यास आपल्याला मिळणाऱ्या शुद्ध हवेची तर कमी झालच पण त्याचबरोबर आपल्याला अनेक समस्यांना सामोरे जावे लागेल. “पावसाळा हिरवागार, उन्हाळा चट्टान,” वृक्ष असल्यामुळेच पावसाळ्यात जमीन हिरवीगार होते आणि उन्हाळ्यात ते आपल्याला सावली देतात. पण वृक्ष नसल्यास उन्हाळा असह्य होईल , पाऊस कमी पडल्यामुळे पाणी टंचाईची खूप मोठी समस्या तीव्रतेने जाणवत आहे. दूषित पाण्यामुळे रोगराई वाढेल आणि पाऊस न पडल्याने दुष्काळाचा सामना करावा लागेल. “पावसाळ्याचा सोने, हिवाळ्याची सुके,” वृक्षांमुळेच पाऊसाचे पाणी जमिनीत मुरते आणि हिवाळ्यात ते टिकून राहते. वृक्ष नसल्यास पाणी वाहून जाईल आणि जमीन कोरडी पडेल. मग तर “विहिरीला सोन्याची पळी,” अशी अवस्था निर्माण होईल.
“चले चलें नदिया के जवानी…”
हेमंतकुमार यांच्या “ये शाम मस्तानी” या सुंदर गीतात “चले चलें नदिया के जवानी…” असे म्हटले आहे. पण या नद्या जर हिरव्यागार वृक्षांशिवाय असतील तर त्यांचे सौंदर्य अधुरेच राहील. म्हणूनच आपण सर्वांनी मिळून वृक्षसंवर्धनाकडे लक्ष दिले पाहिजे. वृक्ष लावणे आणि त्यांचे जतन करणे हे आपले कर्तव्य आहे. नाहीतर “आजचा रोवेल तो उद्याचा वाटोळा,” हे खरे ठरेल आणि आपल्याला त्याचा फटका बसण्याआधीच आपण जागे व्हायला हवे.
या पृथ्वीवर आपल्यासोबत इतर प्राणी आणि वनस्पतीही राहतात. त्या सर्वांसाठी निरोगी पर्यावरण निर्माण करणे आपल्या हाती आहे. तर मग वृक्षांचे महत्त्व लक्षात घेऊन त्यांचे जतन करण्याची आणि वृक्षसंवर्धनाची शपथ घेऊया.
