Pustakachi Aatmakatha Marathi
“सगळेच धडे पुस्तकात मिळत नाहीत असंख्य धडे तर आयुष्यच शिकवत असत”
मी जन्मलो त्या गोंधळलेल्या, जुनाट प्रेस मशीनच्या गर्भात. उन्हा तापलेल्या लोखंडी चाकांवरून मी घसरत गेलो, माझ्या पानांवर काळी शाईच्या नद्या वाहत गेल्या आणि अक्षरं आकार धारण करू लागली. मी एक पुस्तक बनत होतो. माझ्या कव्हरवर शोभणाऱ्या नावाने माझे अस्तित्व ओळखले जाणार होते – “गांधार”, रामायणावर आधारित एक कादंबरी.
माझ्या जन्माने वाचनालयाच्या धूळभरलेल्या शेल्फला नवी चैतन्य दिली. मी इतर पुस्तकांसोबत गप्पांमग्न झालो, त्यांच्या कहाण्या ऐकल्या, त्यांच्या अनुभवांतून शिकलो. इतिहासाच्या भव्य ग्रंथांनी मला प्राचीन युगात नेले, काव्यसंग्रहांनी माझ्या अंतरातम्याला स्पर्श केला, तर विनोदी कथांनी माझ्या पानांना हसवले. त्या शेल्फवरच माझे पहिले वाचक भेटले. एखादा उत्साही मुलगा हातांत धरून माझे पान उलटवो तेव्हा, माझ्या अक्षरांमध्ये लपलेल्या विश्वात उतरण्याची त्याची उत्सुकता माझ्या कपाळ्यावर थरथराट उभारी देई.
शेल्फवरील माझे दिवस कधी सुखद तर कधी एकाकी होते. काही वाचक माझ्या पानांवरून हसत-खेळत झेपावत, तर काही माझ्या शब्दांत गुंतून, डोळ्यात पाणी आणून वाचत. मी विरह, प्रेम, युद्ध, त्याग अनेक भावनांचा साक्षीदार होतो. प्रत्येक वाचकाने मला वेगळ्या दृष्टिकोनातून पाहिले, माझ्या शब्दांना त्यांच्या स्वतःच्या अनुभवांचा अर्थ दिला. यातच माझे सार्थकत्व होते.
Pustakachi Aatmakatha
“वाचाल तर वाचाल”
एके दिवशी एक वृद्ध माणसाने मला हातात घेतले. त्याचे हात थरथरात होते, पण डोळ्यांत माझ्यासाठी असलेला प्रेमळ आदर स्पष्ट दिसत होता. तो वाचताना त्याचे गळ्यात गुर्गुटू आवाज येत होता, कधी कधी ओठावर स्मित हसत होते. त्यावेळी मी जाणले, पुस्तकाच्या आयुष्यात हीच खरी संपत्ती – वाचकांचे हे सहजीवन.
नवीन पुस्तकांच्या आगमनाबरोबर शेल्फवर माझी जागा हळूहळू बदलली. मी खालच्या रांगांवर गेलो, प्रकाशकमी पडलो. पण तरीही शेल्फच्या तळातही माझ्या शिष्यांना मी भेटलो. गरीब, वाचण्याची अथांग ओढ असलेली मुलं आडकाठी घालून मला घरी नेत आणि तेलव्याच्या दिवाखाली माझ्या शब्दांच्या जगात रमतात. त्यांच्यासाठी मी खजिना होतो, ज्ञानाचं दार होतो.
आज, या डिजिटल युगात माझ्यासारख्या कागदी पुस्तकांच्या अस्तित्वाला धक्का लागतो. पण तरीही, वाचनाचा खरा सुगंध, शब्दांचा स्पर्श, पानांना उलटवण्याचा आनंद – हे सर्व डिजिटल जगात कधीच मिळत नाही. म्हणूनच, शेल्फच्या तळातही मी वाट पाहतो, नव्या वाचकांच्या हातांना भेटण्यासाठी, त्यांच्या आयुष्याला नवा अर्थ देण्यासाठी, त्यांच्या मनात विचारांची सुकुलं फुलवण्यासाठी.
Related post:
मराठी निबंध यादी | Important Marathi Nibandh 2024
Swatantrya Sainikachi Atmakatha Best Marathi Niband | स्वातंत्र्य सैनिकाची आत्मकथा
“शब्द गंजले पानोपानी रकाने अवघे काळोखात पलटून स्पर्श होता जिवंत सौख्य सामावले विचारांत”
Pustakachi Aatmakatha video